Een handvol zand Gedichten        

De gedichtenbundel “Een handvol zand” omvat de bundels “Een handvol zand”, “Woorden van gras en riet”, “Eens worden we allen water” en “Verborgen tuin”.

We zien “het vele” om ons heen en verblijven erin. Als menselijk verschijnsel gaan we een leven lang door het vele heen. Elk individu probeert daarin die weg te vinden, die het best bij hem of haar past.

Het leven, als deel van het universum, hanteert niet de eigenschappen die een mens bij zich draagt. Het leven kent geen blijdschap of verdriet. Een mens maakt het leven menselijk door het zijn eigenschappen op het omringende leven te projecteren. Een dichter, als menselijk verschijnsel, kan het landschap een glimlach geven of er een voile van verdriet over hangen. Voor een dichter wordt zo een aards landschap een moment een mentaal landschap.

Schrijven over het komen en gaan van levensvormen in een landschap is gekoppeld aan ervaring, beleving en verbeelding. Elk mens kan zich een moment deel voelen van een landschap; elk mens zal daarvan geen schilderij of gedicht maken. Een dichter kan zeggen, dat zijn woorden van gras en riet zijn. Hij zeeft het water als de vissen in hun kieuwen en vertelt erover.